Ruim 18.000 naaiateliers telt de Chinese textielstad Zhili, privéondernemingen van bescheiden omvang waar in totaal zo’n 300.000 arbeiders gigantische hoeveelheden kinderkleding vervaardigen. Kilometers stof worden er verwerkt in een krankzinnig tempo, want betaald worden per stuk stimuleert de productie. Zijn de dagelijkse quota gehaald, dan wacht een deur verderop het slaapverblijf.
Tussen 2014 en 2019 trok Wang Bing door Zhili om in verschillende werkplaatsen het leven van alledag in beeld te brengen. De jonge arbeidsmigranten die hij op de voet volgt, haalt hij even uit de massa door ze namen en rugnummers te geven. Drieënhalf uur trekt hij uit om in lange observerende shots hun realiteit voelbaar te maken.
Een realiteit die niet alleen gedicteerd worden door monotone werkdagen en hiërarchische arbeidsverhoudingen. Ze zijn vooral ook heel jong, hormonaal gemotiveerd en vergroeid met hun telefoon en dat is allesbepalend voor hoe ze in het leven staan. De werkvloer is ook het toneel waarop ze plagen, stoeien, flirten, roddelen en ruzie maken. Waar relaties ontstaan en worden verbroken en waar ze bezig zijn hun toekomst vorm te geven.
